ROUWREDE van Josette Nackaerts, voorzitter Nationale Confederatie van Politiek Gevangenen gewest Mechelen-Lier
Geachte familie en alle aanwezigen,
In de eerste plaats bied ik jullie de innige deelneming en de verontschuldigingen aan van Jeroen Van der Auwera, de voorzitter van het 8 Mei Comité Mechelen en tevens directeur van het GO! Busleyden Atheneum campus Pitzemburg. Hij kon spijtig genoeg niet aanwezig zijn.
Vandaag betreuren wij het heengaan van een lieve, maar vooral zeer sterke dame met een groot doorzettingsvermogen.
Het is in het Atheneum Pitzemburg dat ik Joanna Simon, of zoals ik ze kende “ Jeanneke” voor het eerst heb ontmoet.
In mei 2013 werd op school, als afsluiter van het project herinneringseducatie, een plechtigheid gehouden waarbij op de speelplaats van de school een “Stapsteen” voor mijn vader – Edmond Nackaerts ingehuldigd werd. De oud-leerlingen of leerkrachten van de school die tijdens de 2de WO opgepakt werden en als Politiek Gevangenen door de nazi’s naar de Duitse concentratiekampen gevoerd werden, herdenken wij in Pitzemburg met een herdenkingssteentje – een “Stapsteen”.

Aan het einde van plechtigheid kwam Jeanneke zich aan mij voorstellen:
“Ik ben Joanna Simon en mijn vader Marcel Simon is oud-leerling van Pitzemburg en is als Politiek Gevangene in het concentratiekamp van Neuengamme op 1 juli 1942 overleden. Ik zou graag hebben dat mijn vader hier op zijn school ook een steentje krijgt.”
Dat was een aangrijpend moment. Ze vertelde mij toen dat ze al een hele tijd bezig was met het levensverhaal van haar vader te reconstrueren en het zou een lijvig document worden.
Joanna was een trouw lid van onze verenigingen, ze kwam geregeld naar onze activiteiten. Maar ze was ook heel actief betrokken bij de school zelf. Eerst als voorzitter van de ouderraad en ook als afgevaardigde voor Pitzemburg in de Schoolraad. Hier werkte zeer nauw samen met onze oud-directeur Willy Opdebeeck.
Telkens als we elkaar ontmoette, vertelde ze mij wat haar laatste ontdekkingen waren in het verleden van haar papa. In 2015 kwam ze fier zeggen dat het 100 pagina’s tellende manuscript “De levensloop van Marcel Simon” af was, net 70 jaar na zijn overlijden.
Maar dat bleek nog niet het einde van het verhaal te zijn. Kort nadat haar boek af was ontdekte de schoonzoon van Simonne - haar zus- dat de officiële overlijdensdatum 1 juli 1942 niet klopte. Marcel bleek op 31 mei ’42 overleden te zijn in Bernburg door VERGASSING!
Dat was een harde klap voor de familie, zoiets vernemen 70 jaar later.
De school, het 8 Mei Comité en de NCPGR Mechelen-Lier beslisten toen dat het hoog tijd was om Marcel Simon op gepaste wijze te eren en zijn verhaal te vertellen aan onze 700-tal leerlingen, om hen te wapenen en alert te maken voor zulke evoluties in de maatschappij en de wereld in de toekomst.
Op 13 mei 2016 plaatsten we als apotheose van het project herinneringseducatie op de speelplaats van het Atheneum Pitzemburg de “Stapsteen” voor Marcel Simon.
Tijdens de plechtigheid zei Joanna in haar speech:
“Beste vrienden, vandaag komt vader eindelijk thuis, na al die jaren afwezigheid. En dan nog wel in zijn Pitzemburg. Ik zou het kunnen uitschreeuwen!”
Dat papa in zijn school een herdenkingssteen kreeg, was de kroon op de noeste arbeid die Jeanneke gedurende jaren verricht had.
Ik had veel bewondering voor haar!
Haar strijd voor rechtvaardigheid en haar sterke wil en kracht om haar zoektocht naar de werkelijkheid te realiseren maken haar onvergetelijk in dit lijvige manuscript.
Lieve familie, jullie mogen terecht heel fier zijn op Jeanneke!
Comments