We vernamen dat het Mechels stadsbestuur een huldiging van Politiek Gevangene Johny Vosté organiseert. Het moet gezegd dat we hierin niet werden betrokken alhoewel het stadsbestuur Mechelen goed op de hoogte is van onze werking.
We stelden vast dat zowel in het Persbericht als in de kranten Gazet van Antwerpen en Het Laatste Nieuws foutieve informatie werd verstrekt over de figuur Johny Vosté.
We beslisten het huldebetoon niet te boycotten maar wel de puntjes op de spreekwoordelijke “i” te zetten. Ward Adriaens, ere-conservator van Kazerne Dossin en bestuurslid van onze vereniging, neemt deel aan het panelgesprek.
Hieronder de tekst die als rechtzetting naar Gazet van Antwerpen en Het Laatste Nieuws werd verstuurd.
Alleen Het Laatste Nieuws reageerde op onze vraag tot rechtzetting.
Het stadsbestuur heeft ondertussen met ons contact opgenomen en gesteld dat het allemaal zo niet bedoeld was. We aanvaarden de verontschuldigingen en kijken uit naar verdere samenwerking.
Hieronder de tekst van onze rechtzetting:
Wat het in stand houden van de herinnering aan de verzetsstrijders tijdens WO II betreft, mogen we niet de vergissing maken om een vervormde of zelfs foute weergave van de feiten te geven.
Als kinderen van Politiek Gevangenen en als Nationale Confederatie van Politiek Gevangenen 40-45 en Rechthebbenden van België (NCPGR) staan we achter het idee om het offer van onze familieleden terug onder de aandacht te brengen. Dat de stad en in het bijzonder schepen Rabau en burgemeester Somers zich hier mee achter zetten, kunnen we alleen maar appreciëren. Maar is het daarom nodig om Johny een verleden aan te meten dat NIET strookt met de werkelijkheid? Des te meer is het van belang zich aan de feiten te houden en geen nieuwe mythes in het leven te roepen.
“Als Mechelaar vocht hij voor onze vrijheid en onze rechten, waarvoor hij bij thuiskomst niet erkend werd omwille van zijn afkomst”, aldus schepen Rabau. “Ondanks alle gruwel en geweld kwam hij in België opnieuw in een cultuur vol racisme en discriminatie terecht”, lezen we in artikels in de GVA en HLN.
Bij dergelijke uitspraak past enige factcheck.
Johny werd wel geëerd na de oorlog. Hij kreeg dezelfde erkenning en medailles als zijn kompanen. Hij werd erkend en gelauwerd als Gewapend Weerstander, als Weerstander door Sluikpers en als Politiek Gevangene. Beweren dat hij dit niet kreeg door zijn afkomst is bijzonder kwalijk en…Fake News!
Wat de sfeer van racisme en discriminatie betreft als Johny thuiskwam, moeten wij dat ten stelligste ontkennen. De sfeer van racisme in Mechelen kwam op rond de jaren 70 en 80, wanneer er aan cafés of dancings bordjes verschenen “Verboden voor Noord-Afrikanen”, dan werd Johny wel eens tegengehouden. Dit is echter bijna 40 jaar na WO II.
Johny en zijn verzetsmakkers zijn heel hun leven een hechte groep vrienden gebleven en streden samen tegen negationisme, racisme, amnestie voor de collaboratie en voor de eenheid van het land en Belgische burgerlijke vrijheden. Ze richtten samen verschillende organisaties op zoals NN (“Nacht und Nebel”) en NCPGR-Mechelen waarmee ze de Politiek Gevangenen lokaal en nationaal verenigden.
Wat de herdenking in Mechelen betreft, wijzen we erop dat op de Van Benedenlaan in 1971 een monument werd geplaatst voor de Politieke Gevangenen die geëxecuteerd werden of de kampen niet overleefden. Op 8 mei wordt ieder jaar hulde gebracht aan dit monument en met steeds meer deelnemende scholen.
In het Gemeenschapsonderwijs van Mechelen en omstreken liggen ondertussen een 12- tal herdenkingsstenen voor oud-leerlingen en leerkrachten op initiatief van 8 Mei Comité en NCPGR.
In gesprekken met vertegenwoordigers van het stadsbestuur vroeg NCPGR-Mechelen al jaren om Struikelstenen aan de huizen van verzetsmensen te plaatsen, maar tot op vandaag is daar geen reactie op gekomen.
Wie vergeet die helden dan?
We vernemen dat het stadsbestuur nu een herdenkingsplaat aan het huis van Johny Vosté zou willen plaatsen. Prachtig, maar waarom komt er dan geen bij zijn boezemvriend François Silverans die drie huizen verder woonde en heel de lijdensweg met Johny heeft meegemaakt?
Het is dankzij “de Cois” dat Johny levend uit Dachau is gekomen. Toen Johny in de ziekenboeg lag met Tyfus en totaal verzwakt was, bracht François elke dag een stuk van zijn rantsoen brood aan zijn boezemvriend!
Uiteraard is het voor een diverse maatschappij belangrijk om rolmodellen van kleur te hebben, ook wanneer het gaat over het verleden. Alleen kunnen we ons in dit geval niet van de indruk ontdoen dat Johny enkel en alleen omwille van zijn huidskleur wordt geëerd, terwijl precies dat noch voor hemzelf, noch voor zijn vrienden, een thema was. Dit ruikt naar politieke recuperatie op de kap van een man die zich nooit boven of naast, maar altijd middenin zijn vriendengroep heeft geplaatst.
Johny was op en top Mechelaar en een echte patriot. Van uiterlijk was hij een metis, maar in elke vezel van zijn lichaam was hij vooral Belg!
De Nationale Confederatie van Politieke Gevangenen 40-45 en Rechthebbenden reikt de hand uit naar het stadsbestuur, om samen te bekijken hoe alle Mechelaars die de gruwel van de kampen hebben moeten doorstaan, op een passende manier kunnen worden geëerd.
Op de foto: Johny Vosté (onder, midden) tussen zijn vrienden, Politieke Gevangenen, ter gelegenheid van een herdenkingsreis naar Dachau.Copyright: Josette Nackaerts, voorzitter NCPGR Gewest Mechelen-Lier
Comments